Controle loslaten
Je hebt me lang geholpen en wat kwam je goed van pas. Ik voelde me veilig. Je hield me scherp en alert. Je zorgde ervoor dat ik heel veel dingen naast elkaar kon doen zonder een fout te maken. Je bracht me een goede baan, salaris en een mooie auto. Misschien bracht jij mij zelfs wel de partner van mijn leven. Die vond dat wel aantrekkelijk; een man die alles op een rijtje had.
Maar nu ben ik 36 jaar. Al jaren zit je me in de weg en je helpt me steeds minder.
Om mijn hart te volgen heb ik vrijheid nodig. Controle loslaten. Mijzelf overgeven aan de gedachte dat ik niet weet hoe mijn leven er precies uit komt te zien. Een peuter en dreumes vragen ook om loslaten. Als ik het toch probeer en ik raak de controle kwijt word ik boos. Onevenredig boos.
Gelukkig heb ik kunnen besluiten: dit wil ik niet meer voor mijzelf. Dit wil ik niet meer voor mijn partner en kinderen. Zij zijn niet verantwoordelijk voor mijn angst en boosheid. Ik wil mijn hart volgen, mijn eigen weg gaan en zelf verantwoordelijkheid nemen voor mijn gevoelens. Kortom: controle loslaten. En er is maar een iemand die deze keuze kan maken…
Onderweg leer ik stap voor stap dat ik me ook veilig kan voelen zonder de controle. Deze vrijheid geeft me energie. En terwijl ik dat schrijf bedenk ik me; pfff wat kost die controle toch veel energie.